wtorek, 5 lipca 2016

#23 200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego (59, 60 i 61)

Jak co wtorek publikuję odpowiedzi na pytania dotyczące Ruchu Szensztackiego, oparte na książce o. Niehausa "200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego". Samej książki (jeszcze) nie posiadam, dlatego odpowiedzi opieram o wiadomości ze strony Schoenstatt Movement of San Antonio.

Dzisiejsze pytania to nr 59, 60 i 61 z Rozdziału III - O Sanktuarium.





59. Jakie są formy Szensztackiego Sanktuarium
Tradycyjnie występują cztery “poziomy Sanktuarium”:
  • Oryginalne Sanktuarium – Prasanktuarium
  • Sanktuaria filialne 
  •  Domowe sanktuarium
  • Sanktuarium Serca

Specjalne znaczenia mają również: sanktuaria przydrożne i „Sanktuaria MTA”, które służą jako miejsce modlitwy w miejscach, gdzie są rodziny Szensztackie, ale brak jest sanktuariów filialnych.
Istnieją też pielgrzymujące Sanktuaria, które zasługują na wyróżnienie jako sposób działania sanktuarium poza Szensztatem. Sanktuarium Szensztatu. Istnieje wiele innych form sanktuarium, które rozciągają się na funkcjonowanie MTA w wielu dziedzinach życia: pokojowe kapliczki, kapliczki w miejscu pracy, kapliczki biurowe, w samochodach etc.


60. Czym są Sanktuaria filialne?
Sanktuaria filialne w różnych miejscach na świecie
Sanktuaria filialne są replikami Prasanktuarium. Są nie tylko zgodne z tradycyjną….. formą (dokładnie odtworzony fizyczny kształt i wyposażenie wnętrza z Prasanktuarium), ale również poprzez głębokie duchowe dążenie, które sprawia, że każde z sanktuariów filialnych staje się miejscem łaski w jedności z Prasanktuarium i jego strumienia życia i łask. Pierwsze sanktuarium filialne zostało zbudowane w Urugwaju w 1943 roku w małym mieście Nueva Helvetia. Przez lata Szensztackie Siostry Maryi starały się przekazać lokalnych katolikom znaczenie Szensztatu. Ostatecznie zdecydowały się spróbować zbudować replikę Sanktuarium. O. Kentenich, który przebywał w tym czasie w Dachau, usłyszał o tych staraniach i poparł je. Po II Wojnie Światowej sanktuaria filialne udowodniły, że są kluczowe dla utworzenia prawdziwego szensztackiego życia w zupełnie nowych miejscach na całym świecie. Od tego czasu Szensztat zbudował Sanktuaria we wszystkich istotnych miejscach, często w połączeniu z ośrodkami rekolekcyjnymi lub szkoleniowymi. Obecnie istnieje ponad 160 replik (dokładnie 180 ;) )– sanktuariów filialnych w 28 krajach na całym świecie (odniesienie do statystyk patrz pytanie 161). Każdego roku miliony ludzi odwiedza Szensztackie Prasanktuarium lub któreś z sanktuariów filialnych, rozszerzających możliwość MTA do dotarcia do wszystkich członków Kościoła. Jedno z sanktuariów filialnych w danym kraju często przyjmuje formę “narodowego Sanktuarium” służąc jako miejsce zjednoczenia, misji i inspiracji dla krajowej Rodziny Szensztackiej.

Nawet z ich naciskiem na replikację formy i ducha Prasanktuarium, wszystkie sanktuaria filialne rozwinęły odmienne akcenty w swoim wyposażeniu i aktywnościach, stając się znakiem jak Szensztacka  przystosowuje się do warunków różnych krajów, w których jest obecny. Stąd jedność wyrażana w postaci replik łączy się z różnorodnością poszczególnych symboli, zwyczajów, a nawet wyjątkowej misji każdego miejscowego sanktuarium.


61. Kto zezwala na budowę sanktuariów filialnych?
Ponieważ sanktuaria filialne mają zasadnicze znaczenie dla życia Ruchu Szensztackiego, ich budowa podlega kryteriom, które gwarantują, że będą one żywymi Miejscami Łaski w dłuższej perspektywie i nie stracą znaczenia po kilku latach. Za tą decyzją ostatecznie spoczywa prezydium krajowe lub regionalne (patrz pytanie 157), który podsumowuje wnioski na budowę sanktuariów filialnych.
Najważniejszym z kryteriów dla budowania sanktuarium filialnego są:
duży i żywy Ruch Szensztacki, odpowiedni kawałek ziemi, niezbędne finanse, założenie o centrum szkoleniowym lub salach konferencyjnych, wsparcie jednego z Instytutów Szensztackich i za zgoda miejscowego biskupa.

Ponadto trzeba mieć koncepcję duszpasterskiego przewodnictwa dla utrzymania i wspierania sanktuarium, należy odpowiedzieć na następujące pytania: Kto będzie przyjmował gości? Jak działalność formacyjna w Sanktuarium będzie koordynowana i inspirowana?  Kto zadba o budynki i grunty?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz