59. Jakie są formy Szensztackiego Sanktuarium
Tradycyjnie występują
cztery “poziomy Sanktuarium”:
- Oryginalne Sanktuarium – Prasanktuarium
- Sanktuaria filialne
- Domowe sanktuarium
- Sanktuarium Serca
Specjalne znaczenia mają
również: sanktuaria przydrożne i „Sanktuaria MTA”, które służą jako
miejsce modlitwy w miejscach, gdzie są rodziny Szensztackie, ale brak jest sanktuariów filialnych.
Istnieją też pielgrzymujące Sanktuaria, które
zasługują na wyróżnienie jako sposób działania sanktuarium poza Szensztatem. Sanktuarium
Szensztatu. Istnieje wiele innych form sanktuarium, które rozciągają się na
funkcjonowanie MTA w wielu dziedzinach życia: pokojowe kapliczki, kapliczki w
miejscu pracy, kapliczki biurowe, w samochodach etc.
60. Czym są Sanktuaria filialne?
 |
| Sanktuaria filialne w różnych miejscach na świecie |
Sanktuaria filialne są replikami
Prasanktuarium. Są nie tylko zgodne z tradycyjną….. formą (dokładnie odtworzony
fizyczny kształt i wyposażenie wnętrza z Prasanktuarium), ale również poprzez
głębokie duchowe dążenie, które sprawia, że każde z sanktuariów filialnych
staje się miejscem łaski w jedności z Prasanktuarium i jego strumienia życia i
łask. Pierwsze sanktuarium filialne zostało zbudowane w Urugwaju w 1943 roku w
małym mieście Nueva Helvetia. Przez lata Szensztackie Siostry Maryi starały się
przekazać lokalnych katolikom znaczenie Szensztatu. Ostatecznie zdecydowały się
spróbować zbudować replikę Sanktuarium. O. Kentenich, który przebywał w tym
czasie w Dachau, usłyszał o tych staraniach i poparł je. Po II Wojnie Światowej
sanktuaria filialne udowodniły, że są kluczowe dla utworzenia prawdziwego
szensztackiego życia w zupełnie nowych miejscach na całym świecie. Od tego
czasu Szensztat zbudował Sanktuaria we wszystkich istotnych miejscach, często w
połączeniu z ośrodkami rekolekcyjnymi lub szkoleniowymi. Obecnie istnieje ponad
160 replik (dokładnie 180 ;) )– sanktuariów filialnych w 28 krajach na całym świecie (odniesienie
do statystyk patrz pytanie 161). Każdego roku miliony ludzi odwiedza
Szensztackie Prasanktuarium lub któreś z sanktuariów filialnych,
rozszerzających możliwość MTA do dotarcia do wszystkich członków Kościoła. Jedno
z sanktuariów filialnych w danym kraju często przyjmuje formę “narodowego
Sanktuarium” służąc jako miejsce zjednoczenia, misji i inspiracji dla krajowej
Rodziny Szensztackiej.
Nawet z ich naciskiem na replikację
formy i ducha Prasanktuarium, wszystkie sanktuaria filialne rozwinęły odmienne
akcenty w swoim wyposażeniu i aktywnościach, stając się znakiem jak
Szensztacka przystosowuje się do
warunków różnych krajów, w których jest obecny. Stąd jedność wyrażana w postaci
replik łączy się z różnorodnością poszczególnych symboli, zwyczajów, a nawet
wyjątkowej misji każdego miejscowego sanktuarium.
61. Kto
zezwala na budowę sanktuariów filialnych?
Ponieważ sanktuaria filialne mają zasadnicze
znaczenie dla życia Ruchu Szensztackiego, ich budowa podlega kryteriom, które
gwarantują, że będą one żywymi Miejscami Łaski w dłuższej perspektywie i nie
stracą znaczenia po kilku latach. Za tą decyzją ostatecznie spoczywa prezydium
krajowe lub regionalne (patrz pytanie 157), który podsumowuje wnioski na budowę
sanktuariów filialnych.
Najważniejszym z kryteriów dla budowania
sanktuarium filialnego są:
duży i żywy Ruch Szensztacki, odpowiedni
kawałek ziemi, niezbędne finanse, założenie o centrum szkoleniowym lub salach
konferencyjnych, wsparcie jednego z Instytutów Szensztackich i za zgoda
miejscowego biskupa.
Ponadto trzeba mieć koncepcję
duszpasterskiego przewodnictwa dla utrzymania i wspierania sanktuarium, należy
odpowiedzieć na następujące pytania: Kto będzie przyjmował gości? Jak działalność
formacyjna w Sanktuarium będzie koordynowana i inspirowana? Kto zadba o budynki i grunty?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz