Dziś pytanie nr 22 i 23 Rozdział II - Przesłanie i misja Szensztatu.
22. Czym jest “organizm więzi”?
W przesłaniu Przymierza
Miłości ogromną rolę pełnią zdrowe więzi. O. Kentenich uważał, że są one
kluczowe w formowaniu całego człowieka. Nie rozpatrywał jednak tych więzi
pojedynczo, lecz jako całą sieć, którą określał jako "organizmem więzi". Celowo użył tutaj słowa
"organizm", ponieważ pragnął wyjaśnić w jaki sposób przywiązania
do miejsc, osób, przedmiotów, idei i wartości, łączą się ze sobą i tworzą
rzeczywistość, która albo żyje i wzrasta, albo słabnie i umiera; której części
są od siebie zależne po to, aby cały organizm pozostawał zdrowy.
Zarówno każda osoba, jak
i wspólnota nie tylko posiada taki organizm (taką sieć) powiązań, ale jest
również przez niego formowana. Szczególnie istotny jest sposób, w jaki, w tej
sieci, nasze przywiązania naturalne i nadprzyrodzone oddziałują na siebie. Wszyscy
potrzebujemy rozwijać swoje przywiązania do osób, miejsc, etc. na poziomie
naturalnym, a także więzi z Bogiem, świętymi oraz prawdami i rytuałami, które
łączą nas z rzeczywistością nadprzyrodzoną. Jeżeli są zdrowe, te dwie wielkie
sfery przenikają się wzajemnie, czyniąc całego człowieka bogatszym - fizycznie,
emocjonalnie, intelektualnie, moralnie i duchowo.
Kształtowanie osobowości
i wiary może być silnie wsparte przez pedagogikę więzi (patrz pytanie 100). Ogólne
znaczenie więzi w Szensztackim Przymierzu Miłości ujawnia się w szczególności w jednej pielęgnowanej więzi
– więzi miłości z Maryją w Szensztackim Sanktuarium. Jest ona wyjątkowa,
ponieważ wiąże się z konkretnym miejscem (Sanktuarium) i czasem (moment
zawarcia Przymierza Miłości), i wplata się w konkretną historię wraz z jej konkretnymi
ludźmi, wydarzeniami, symbolami etc.
Innymi słowy, różnorakie
więzi składają się na żywą, obustronną relację z Matką Bożą Trzykroć
Przedziwną. Prowadzi to często do pozytywnego i zdrowego odrodzenia innych
części osobistych organizmu więzi, nierzadko torując drogę do uleczenia
zerwanych relacji międzyludzkich lub niespodziewanego ponownego ożywienia
relacji z Bogiem i wiarą. Ze względu na to, że poszczególne części organizmu są
ze sobą połączone, odnowa jednej z części prowadzić będzie bezpośrednio do
odnowienia kolejnych.
23. Czym jest praktyczna wiara w Opatrzność Bożą?
Zobacz KKK 302-314, 1884
Praktyczna wiara w
Opatrzność Bożą oparta jest na wierze w Boga oraz w jego pełnej miłości opiece,
która stała się częścią codziennego życia.W Szensztacie postawa ta przyjmuje
formę zaufania w Bożą troskę, przez ciągły dialog z Bogiem – Panem życia, oraz
ciągłe poszukiwanie Jego woli. Wiara jest „praktyczna” (w przeciwieństwie do
wiary tylko teoretycznej), ponieważ wprowadza w codzienne życie doktrynę o
„Opatrzności Bożej”. Wszystkie codzienne sprawy są postrzegane w świetle wiary,
a człowiek próbuje rozeznać i być posłusznym Bożej woli, zarówno w upływającym
czasie, we własnej duszy, jak i w porządku bytu (patrz pytanie 26), znajdując
odpowiednie rozwiązanie w każdych okolicznościach.
Innymi
"prawami" pomocnymi w rozeznaniu głosu Bożego są między innymi
"prawo otwartych drzwi" (patrz pytanie 109), "prawo twórczych
wyników" (patrz pytanie 110), "prawo dostosowania" (Bóg
dostosowuje się i Swoje działania tak, by zgadzały się ze sposobem w jaki
stworzył swe dzieła), oraz "prawo przeciwstawienia" (patrz pytanie 111).
Ponadto usiłuje przeżywać swoje przymierze z Bogiem poprzez ciągły dialog
modlitw i działań. Postawę tą można w sobie kształtować poprzez medytację,
skoncentrowaną na rozważaniu działań Boga w naszym życiu. Wiara ta jest również
"aktywna" przez to, że nie czekamy jedynie na objawienie się planu
Bożego, lecz staramy się odkrywać Jego wolę w wydarzeniach dnia codziennego i
odpowiadać na nią sumiennie i efektywnie. Jest ona przesiąknięta pragnieniem,
by całkowicie podporządkować się Woli Bożej (patrz akt In Blanco - pytanie 76)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz