#77 200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego (147 i 148)

Jak co wtorek publikuję odpowiedzi na pytania dotyczące Ruchu Szensztackiego, oparte na książce o. Niehausa "200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego". Miłej lektury!

Dzisiaj pytania 147 i 148 z rozdziału VII "O Szensztackiej organizacji i strukturze".

147. Czym jest “Związek Apostolski”?

Związek Apostolski (w RPA: Unia Apostolska) jest częścią Dzieła Szensztackiego, który łączy maksimum dążeń do świętości z względnym minimum formy prawnej i normatyw. Wykracza to poza wymagania Ligii Apostolskiej, tworząc stałą wspólnotę dążącą do ducha rad ewangelicznych. Jednak dobrowolnie decyduje się na pozostanie na poziomie stowarzyszeń chrześcijańskich (zob. Kodeks Prawa Kanonicznego, nr 298-329), w przeciwieństwie do instytutów życia konsekrowanego (jak w szensztackich instytutach świeckich), aby wyrazić maksymalne pragnienie w dążeniu do doskonałości chrześcijańskiej.

Jeśli chodzi o organizację, trzeba mówić o wspólnotach związkowych w liczbie mnogiej. Podobnie jak w przypadku Ligii Związek jest organizowany w odrębnych społecznościach w zależności od stanu danej osoby. Stąd, każdy należy do jednego z pięciu Związków: Związku Rodzin, Związku Matek, Związku Mężczyzn, Związku Kobiet, Związku Kapłanów. Każdy związek ma własną strukturę wewnętrzną, w tym strukturę społeczności „oficjalnej” i „wolnej”. Zazwyczaj zorganizowany jest on na poziomie krajowym. Każdy związek może również mieć własną międzynarodową radę koordynacyjną.

148. Czego oczekuje się od członków Związku?

Wstąpienie do wspólnoty związkowej następuje poprzez formalny proces rozeznania, stosowania i kandydatury. W tym czasie kandydat zapoznaje się z wymogami względem członków:

ü  stałego i uniwersalnego ducha apostolatu zgodnego z własnym stanem, zwłaszcza jako przywódcy,

ü  stałego dążenia do ducha rad ewangelicznych, w tym za pomocą narzędzi edukacyjnych właściwych dla ruchu: Ideał Osobisty, Postanowienia Szczegółowe, Duchowy Porządek Dnia z pisemną kontrolą, a jeśli to możliwe, miesięczne sprawozdanie u stałego spowiednika,

ü  stałego przywiązania do wspólnoty federacyjnej, przede wszystkim do swojego kursu i ideału kursowego („wolna” wspólnota), a także do gałęzi swojej federacji na poziomie krajowym (i jeśli ma takie zastosowanie) na poziomie międzynarodowym („oficjalna” wspólnota).

Głównym elementem okresu formacyjnego kandydata jest przeżywanie danego kursu. Kurs to grupa kandydatów, którzy rozpoczynają swoją formację w tym samym czasie. Stanowią one unikalną i trwałą wspólnotę w związku i mają swój własny ideał kursowy. Formalne członkostwo rozpoczyna się kiedy kurs jest gotowy do złożenia przyrzeczenia, w tym czasie każdy członek składa swoje przyrzeczenie. Ten całkowity dar ofiarowania samego siebie MTA staje się podstawą nie tylko dla osobistego dążenia do ducha rad ewangelicznych, ale także do zaangażowania we wspólnotę związkową. Przyrzeczenie jest odnawiane regularnie w ciągu 6 lat trwania kursu, zanim osoba stanie się stałym członkiem związku poprzez ostateczną konsekrację. To przyrzeczenie nie jest zabezpieczone żadnego rodzaju kontraktem czy zobowiązaniem prawnym, ale całkowicie wynika z poświęcenia członków i moralnej więzi będącej wynikiem Przymierza Miłości członka i wspólnoty związkowej.