#89 200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego (171 i 172)

Jak co wtorek publikuję odpowiedzi na pytania dotyczące Ruchu Szensztackiego, oparte na książce o. Niehausa "200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego". Miłej lektury!

Dzisiaj pytania 171 i 172 z VIII (ostatniego rozdziału książki) "O Historii Szensztatu".

171. Co znaczy “Generacja Założycielska”?

Generacja założycielska składa się z tych, którzy należeli do Szenszatu zanim formalnie stał się ruchem w 1919 roku. Większość stanowili studenci ze Szkoły Pallotynów w Szensztat, jednak jak I Wojna Światowa postępowała, członkostwo coraz bardziej się rozszerzało na kręgi nie-pallotyńskie.

Co najmniej 180 młodych mężczyzn uznano jako należących do Solidacji Szensztackiej i Zewnętrznej Organizacji w tamtych latach. Spośród nich, 16 zginęło w walce (tak zwanych „Bohaterskich Sodalistów”, w tym sługa Boży Joseph Engling, Hans Wormer, Max Brunner), 43. zostało później Księżmi Pallotyńskimi, a 11 księżmi diecezjalnymi. Niektórzy, w tym Fritz Esser, który wyrzeźbił oryginalne "Servus Mariae nunquam peribit" do Sanktuarium (patrz pytania 54,58), zmarł we wczesnych latach 20. XX w. z powodu komplikacji zdrowotnych z lat wojennych. Kilku stało się pionierami Szensztatu za granicą, w krajach jak na przykład RPA, Brazylia, Argentyna, Chile i Stany Zjednoczone.

172. Czym są “Czarne Krzyże”?

Termin “Czerne krzyże” używany jest czasem do określenia członków Szensztatu, którzy zginęli w bitwie podczas I Wojny Światowej I którzy w heroiczny sposób ofiarowali swoje życie dla Szensztatu. Są znani również jako „ Bohaterscy Sodalisi”. Określenie „Czarny krzyż” pochodzi z formy typowego czarnego krzyża używanego przez armię niemiecką do znaczenia grobów tych, którzy zginęli podczas I Wojny Światowej, i które zostały wykorzystane do oznaczenia miejsca pochówku Maxa Brunnera i Hansa Wormera po tym jak ich ciała zostały odzyskane i pochowane za Prasanktuarium w 1934 roku.