136. Jak można promować
kulturę chrześcijańską?
Zobacz Gaudium et spes 53-62; Paweł VI, Evangelii nuntiandi 18-20; Jan Paweł II: Audiencja u Ruch Szensztacki 1985
Szensztacka
duchowość i pedagogika oferują perspektywy kształtowania kultury
chrześcijańskiej. Jego doświadczenie jako ruchu i rodziny wspólnot daje również
poczucie tego, jak wartość i tożsamość może być wspierana przez płynność i
pluralizm współczesnego świata. Poniżej przedstawione są ramy tego, jak rozwój
prawdziwej kultury chrześcijańskiej może wyglądać (kroki te często pokrywają
się i dzieją się równocześnie):
1. Kultura jest
zawsze zakorzeniona w konkretnych doświadczeniach jednostek, wspólnot, grup
społecznych i narodów. Można więc
odnotować szerokie spektrum doświadczeń czynionych przez grupy i podgrupy w
społeczeństwie, a także starania w kultywowaniu prawdziwych doświadczeń
chrześcijańskich.
2 Z doświadczenia trzeba przejść do
konkretnych powiązań, połączenia jednostek i grup do osób, miejsc, rzeczy,
idei i wartości (patrz pedagogika więzi, pytania 100-101). Stwarza to podstawę
do wspólnej tożsamości, wspólnego rozwoju i historii. Praca z lifestreamem (patrz pedagogika ruchu, pytanie 105) jest kolejną pomocną metodą.
3. Z tych
podstawowych więzi próbuje się wspierać wszechstronny organizm więzi (patrz pytanie 102). Daje to zarówno jednostkom, jak i różnym grupom społecznym, ogólny
sposób odnoszenia się do siebie i do głębszej tożsamości i misji. Szersze
uznanie kulturowe dla osób, miejsc, rzeczy, idei, wartości, wyników etc.
4. Tak, jak
starożytna kultura pobudza ona do większej samoświadomości, aktywnego
pielęgnowania świata wartości, przekonań i zwyczajów. W dialogu z Bogiem i
naturą, szuka sposobów wyrażania swojej wewnętrznej tożsamości poprzez takie
formy jak język, słownictwo, gesty i rytuały, sztukę i symbole. Wchodzi w
dialog z dziennikarstwem, polityką, mediami i modą, powinna też stawać się coraz bardziej
widoczna w literaturze, muzyce, sztuce, nauce, etyce, prawie i pobożności
ludowej. Rozwój tradycji i ideałów tworzy odrębną mentalność i styl życia.
5. Wreszcie, świat
wartości, przekonań i zwyczajów dojrzewa do całkowitego przeniknięcia
wszystkich dziedzin życia. Przez to, dojrzała kultura została osiągnięta, z
wyraźną tożsamością, dynamiczna i duchowa. Aby osiągnąć cel kultury
autentycznie chrześcijańskiej, proces doświadczenia, przywiązania etc. musi być
w stałym połączeniu z życiem wiary i Kościoła, doświadczeniami i więzi religijne, a także wartościami i ideałami ewangelicznymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz