#19 200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego (47 i 48)

Jak co wtorek publikuję odpowiedzi na pytania dotyczące Ruchu Szensztackiego, oparte na książce o. Niehausa "200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego". Samej książki (jeszcze) nie posiadam, dlatego odpowiedzi opieram o wiadomości ze strony Schoenstatt Movement of San Antonio.

Pytania dzisiaj to 47 i 48 z Rozdziału III - O Sanktuarium

47. Jakie wskazówki pomogły o. Kentenichowi w rozeznaniu powstania Sanktuarium Szensztackiego?

W miesiącach prowadzących do powstania Sanktuarium, o. Kentenich wiedziony był do decyzji, aby zaprosić Maryję do Sanktuarium, prze różnorodne znaki zewnętrzne. Niektóre z nich wspomniane są w Aktach Założycielskich z 18 października 1914.

1. Pozytywny rozwój Sodalicji Maryjnej: “Kto zna dzieje naszej Kongregacji, temu nie trudno uwierzyć, że Opatrzność Boża ma w stosunku do niej szczególne zamiary" (Akty Założycielskie). Wzrost Szensztackiej Solidacji od topornych chłopców w 1912 do młodych mężczyzn zainteresowanych świętością w 1914 była rzeczywiście niezwykła.  To, że ich Maryjny duch stał się tak prawdziwy (maj 1914) zaskoczył nawet samego o. Kentenicha.
2. Wybuch I Wojny Światowej: „Zgodnie z planem Bożej Opatrzności, wielka wojna europejska powinna być dla was niezwykle mobilizującym środkiem w dziele waszego uświęcenia” (Akty Założycielskie). Wojna stworzyła niebywałe trudności w kontynuowaniu dzieła uświęcenia chłopców: większość mogła spodziewać się wcielenia do wojska, zabierając ich ze sprzyjających w rozwoju okoliczności w ich szkole i Solidacji. Jak mogli oni zachować głębokie życie duchowe jeśli nie przy pomocy Maryi?
3. Dar z kaplicy św. Michała: „Kapliczka należy do naszej małej rodziny sodalicyjnej, której przewodzi Niebieska Matka. Należy ona całkowicie do nas, tylko do nas” (Akty Założycielskie). Została ona powierzona Sodalicji w dniu 8 lipca 1914. Dużo pracy poświęcono na jej czyszczenie w czasie wakacji. Czy to nie jest znakiem Boga wskazującą na stworzenia miejsca łaski?
4. Artykuł w gazecie na temat Sanktuarium Matki Bożej z Pompeii, który wpadł w ręce o.  Kentenicha (przez o. Cypriana Fröhlich, opublikowany 18 lipca 1914 roku w Die Allgemeine Rundschau): opowiadał on jak to włoski prawnik, Bartolo Longo, rozpoczął to słynne sanktuarium w 1871 roku, choć nie było tam żadnych objawień czy nadzwyczajnych cudów. O. Kentenich zadał sobie pytanie: Czy Bóg mówi do mnie, że i my możemy tego dokonać? O. Kentenich zmagał się z tym, co Bóg mówił za pośrednictwem tych zewnętrznych znaków. W końcu to wymagało od niego niezwykłego aktu wiary - aby uwierzyć, że Bóg wzywa go do zaproszenia Maryi do zaakceptowania ich dążeń do świętości i zamieszkać w Sanktuarium.

48. Jaki jest związek pomiędzy Sanktuarium a Aktami Założycielskimi?

Akty Założycielskie (patrz pytanie 70) jest przemową, którą o. Kentenich wygłosił do młodych mężczyzn Sodalicji Szensztackiej w Niedzielę, 18 października 1914 roku. Była to pierwsza szansa na spotkanie w świeżo odnowionej kapliczce św. Michała od momentu wybuchu I Wojny Światowej. Program, który zaproponował o. Kentenich mówił: „Program: Przyśpieszenie rozwoju naszego samo-uświęcenia, a przez to przekształcenie naszej kapliczki w kapliczkę pielgrzymkową”. Stąd też, Akty Założycielskie są bezpośrednio związane z przekształceniem kapliczki w miejsce pielgrzymek lub w Sanktuarium.