179. Czym jest „20. Stycznia” i dlaczego jest on drugim
kamieniem milowym w historii Szensztatu?
Wydarzenie.
"20 stycznia" jest ważnym wydarzeniem, które miało miejsce w dniu 20
stycznia 1942 roku. Był to dzień, w którym o. Kentenich, więzień hitlerowców, w
gestapowskim więzieniu w Koblencji w Niemczech, dobrowolnie wybrał, aby nie
wykorzystać uzasadnionej możliwościć uniknięcia transportu do obozu koncentracyjnego
– szansy (zorganizowanej z wielkim trudem przez jego zwolenników) na powtórne
badanie jego stanu zdrowia. Podstawiony został taki lekarz, który wiedział, że
jedno z płuc o. Kentenicha nie funkcjonowało, co oznaczało, że może łatwo być
określony jako "nienadający się do obozu". Jednak, po długich
rozmyślaniach, o. Kentenich stwierdził, że wolą Bożą dla niego i Szensztatu
było odrzucenie oferty i dobrowolne przyjęcie obozu koncentracyjnego.
Powodów tej
doniosłej decyzji było kilka:
- Wyczuł istotność „przeplatania się losów” pomiędzy sobą, a swoją Rodziną. Jego wybór nie odnosił się jedynie do jego osobistego losy, ale miał bezpośredni wpływ na przyszłość Szensztatu: zewnętrznie (zwłaszcza jeśli o. Kentenich zmarłby w obozie) i wewnętrznie (czy byłby wystarczająco zakorzeniony w Bogu, aby zawsze wybierać sposoby heroicznej świętości). Biorąc pod uwagę tę rzeczywistość, nie mógł wybrać niczego poza tym, co najlepiej posłużyłoby jego rodzinie.
- W szczególności czuł, że istnieje pilna potrzeba, aby zabezpieczyć "wewnętrzną wolność rodziny", tak, że będzie rozwijać się nawet w czasach skrajnego strachu i niepokoju. By nie wybierała drogi wolności zewnętrznej, wyraźnie pokazał swojej rodzinie wysoką wartość wewnętrznej wolności, zakotwiczonej w "rzeczywistości nadprzyrodzonej".
- W konkretnym momencie historii rodziny widział także pilną potrzebę wezwania swoich zwolenników do zaufania jeszcze radykalniej dominację mocy Boga nad siłami ludzkimi; dlatego też połączył swoją decyzję z deklaracją swojego przekonania, że jego wolność będzie zależeć od zaangażowania rodziny w Pełnomocnictwo in Blanco i Inscriptio. To wyrażało „przeplatanie się losów" w drugą stronę - że jego powodzenie zależne będzie od jego Rodziny.
O. Kentenich miał
możliwość napisania kilku krótkich listów w dniu 20 stycznia, które zostały
przemycone z więzienia. Kilka wierszy z tych listów uchwyciły ducha jego
decyzji:
„Odpowiedź
przyszła […] do mnie podczas konsekracji [na Mszy]. Nasi księża powinni wziąć
poważnie Inscriptio i czek In Blanco, zwłaszcza niektórzy ze starszych. Wtedy
odzyskam wolność. Proszę zrozumieć moją decyzję na podstawie wiary w
rzeczywistość nadprzyrodzoną i w interwovenness losów członków naszej rodziny.”
"Proszę
wypełnić dla mnie jedną prośbę: Dopilnujcie, aby rodzina poważnie wzięła
Inscriptio i Czek in Blanco... Wtedy będę wolny."
Znaczenie dla
Szensztatu. Ta heroiczna decyzja miałaby głęboki i nieodwracalny wpływ na
Szensztat i jego duchowość. Przymierze Miłości z dnia 18 października 1914 roku
zostało podniesione do nowego i decydującego poziomu heroicznej dojrzałości –
wyrażonego w Pełnomocnictwie in Blanco
(całkowitej zgodności z wolą Bożą, patrz pytanie 76) i Inscriptio (umiłowanie krzyża, patrz pytanie 77). Ponieważ 20
stycznia nie był ukrytym aktem, ale takim, który umieścił cały Ruch w sytuacji
życia i śmierci, ale także umieścił ten heroiczny poziom przymierza w centrum
świadomości Rodziny.
O. Kentenich
scharakteryzował wewnętrzne znaczenie 20 stycznia jako „stanie w zaufaniu Bogu”
lub akt heroicznej nadziei i zaufania. Spędził on większość swojego życia
aktywnie wzywając członków i wspólnotę swojego ruchu "dotarcia do sceny
dnia 20 stycznia" i zrobienia tego milowego kroku ich własnym, tak aby
osiągnąć wewnętrzną wolność, tak potrzebną w naszych czasach.
Głęboki efekt tego
kroku milowego można zobaczyć w charakterystyce dnia 20 stycznia o. Kentenicha jako
„filar całej historii rodziny”. Znaczenie wewnętrznej wolności, całkowitego oddania
i radykalnego zaufania Bogu, od zawsze istotne w Szensztacie, były już ugruntowany
w taki sposób, że były nierozerwalne z tożsamością Szensztacką. Rola o.
Kentenicha również zapoczątkowała nowy etap rozwoju: o ile wcześniej był on bardziej
w cieniu świadomości społecznej ruchu, od tego momentu wysunął się na pierwszy
plan ze względu na znaczne docenienie jego roli jako założyciela. Ponadto, 20
stycznia wyznaczył nowy etap rozwoju dla doświadczeń Szensztatu jako rodzina.
Realizacja „przeplatania się losów” założyciela i zwolenników jego drogi
wzmocniła poczucie wzajemnej przynależności. Nowym i niepowtarzalnym wyrazem
tego był Mariengarten lub Ogród Maryi (patrz pytanie 180).
Znaczenie dla
życia i wiary katolickiej. 20 stycznia oddziałuje na decydujące realia w wierze
katolickiej. Zwłaszcza, gdy ktoś myśli o bohaterskim akcie o. Kentenicha,
zapewnia on:
- Konkretną realizację nakazu Jezusa: „Kto nie dźwiga swojego krzyża i nie idzie za Mną, nie może być moim uczniem”. (Łk 14,27), w taki sposób, aby połączyć do z wyzwaniami współczesnego Kościoła.
- Nowy sposób, aby docenić i wzrastać głębiej w Chrystusa w Jego całkowitej akceptacji woli Ojca, w tym jego śmierci: " On to, gdy dobrowolnie wydał się na mękę..." (II Modlitwa Eucharystyczna).
- Motywacja do poszukiwania heroicznego ducha cnót, czyli wyjścia poza „pierwsze nawrócenie” (odwrócenie się od grzechu i zwrócenie się do Boga dla mnie) i wzrost w stronę "drugiego nawrócenia" (całkowitego poddanie się Bogu dla Jego samego).
- Ta heroiczna ufność w Bożą moc jest szczególnie przydatna, aby lepiej przygotować nas do stawienia czoła krzyżom i cierpieniu w życiu, do pokonania głęboko zakorzenionych lęków, które powstrzymują nas od całkowitej służby Bogu, do całkowitego dostosowania się do planów Opatrzności.
- Duchowe fundamenty dla ducha męczeństwa, a jeśli jest to Boże powołanie, gotowości umrzeć śmiercią męczeńską.
- Wymiar wspólnotowy 20 stycznia pomaga nam wzrastać jako "komunia świętych" – w solidarności ze sobą nawzajem i w odpowiedzi na dobro Kościoła. Może to również pomóc nam znaleźć solidne podstawy dla dla chrześcijańskiego podejścia do kwestii sprawiedliwości społecznej.
- Wzrastanie w 20 stycznia zazwyczaj tworzy bardziej solidną podstawę do całkowitej integracji człowieka, a przez to wspomaga wrażliwość na łaski zbawienia, które oddziałują na jego zobowiązania względem siebie, rodziny, powołania, Kościoła i Boga.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz