wtorek, 18 października 2016

#38 200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego (39 i 40)

Jak co wtorek publikuję odpowiedzi na pytania dotyczące Ruchu Szensztackiego, oparte na książce o. Niehausa "200 pytań na temat Ruchu Szensztackiego". Samej książki (jeszcze) nie posiadam, dlatego odpowiedzi opieram o wiadomości ze strony Schoenstatt Movement of San Antonio.

Dzisiaj odpowiem na pominięte pytania z II rodziału nr 39 i 40.

39. Czym jest Miejsce Łaski?

Zobacz Encyklikę Jana Pawła II Redemtoris Mater, 28 (Sanktuaria Maryjne i “geografia” wiary): P.C.M.I.: The Shrine: Memory, Presence and Prophecy of the Living God.

Pomimo, że Bóg jest wszędzie, często wybiera konkretne miejsca, aby ukazać swoją obecność i działanie w szczególny sposób, często przez Maryję i świętych. Miejsca te nazywane są miejscami łaski, miejscami pielgrzymkowymi lub sanktuariami. Powstają w różnoraki sposób: niektóre poprzez uświęcenie grobu świętego, inne poprzez Boską interwencję przez niezwykłe lub cudowne zdarzenie. W innych przypadkach ich początkiem jest ślubowanie lub przyrzeczenie wybudowania sanktuarium, w podziękowaniu za odpowiedź na modlitwy.  Jeszcze innym razem poprzez szczery akt wiary, który znajduje swój wyraz w miejscu wiary. Bóg wybierał miejsca szczególne już od czasów Starotestamentowych (Góra Synaj, Świątynia Jerozolimska etc.) Młody Kościół szybko odkrył wyjątkową skuteczność działań Boga w miejscach związanych z życiem Jezusa i miejscami spoczynku męczenników. Cześć świętych miejsc i ustanowienie miejsc łask pozostaje ważnym elementem Chrześcijaństwa aż do dziś.


40. Dlaczego Bóg wykorzystuje Miejsce Łaski?
Celem Boga jest ustanowienie osobistego przymierza z człowiekiem. Z obserwacji tego, jak Bóg działa (tak jak w Starym Testamencie) jasno wynika, że nie jest On zadowolony powołując nas w sposób powszechny, ale wzywa nas do zaangażowania się poprzez uprzywilejowanie czasu i miejsc.

W tym duchu istnieją dwa główne powody dla Boga, do wyboru miejsca łaski:
1) Bóg często dociera do wielu za pośrednictwem jednego lub kilku wybranych, zgodnie z "prawem  doskonałych przypadków" (patrz pytanie 122).
Przykładem tego są wybór Abrahama, centralne miejsce Świątyni w Starym Testamencie, odnowienie Kościoła przez wielkich świętych, takich jak św. Franciszka z Asyżu i św. Teresy z Avila. Poprzez takie „sanktuaria” Bóg może dotrzeć do swoich dzieci w sposób szczególny, dodając im odwagi przez te promieniujące przykłady.
2) Na poziomie naturalnym, Boży wybór sanktuariów, to jeden z jego sposobów pokazania jak poważnie bierze naszą czującą naturę. Drogę do Boga odnajdujemy przez materialne znaki dla naszych zmysłów, czy to w sakramentach (woda w chrzcie, chleb i wino w Eucharystii, etc.) lub sakramentalia (woda święcona, obrazy dewocyjne, itp). Tutaj „sanktuarium” tworzą szczególny rodzaj sakramentalii, łączący doświadczenie wiary z materialnymi znakami, takimi jak piękno natury, budynek, który przyciąga nasze zmysły do Boga, podekscytowanie związane z pielgrzymkami, konkretne pieśni i modlitw etc.





Brak komentarzy:

Prześlij komentarz